Πώς ο Μπεκενμπάουερ έγινε το μυαλό, τα κότσια και το όραμα της Μπάγερν Μονάχου

Είναι Πέμπτη 22 Μαΐου 2008, τις μικρές ώρες του πρωινού, στην περιοχή VIP στο στάδιο Λουζνίκι της Μόσχας, λίγο αφότου η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κέρδισε το UEFA Champions League στα πέναλτι.Στέκομαι με το πιο πρόσφατο αντίγραφο τουΠρωταθλητέςπεριοδικό στο χέρι μου, προσπαθώντας να πάρω το κουράγιο να ζητήσω από τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο οποίος είναι βαθιά σε συζητήσεις σε ένα κοντινό τραπέζι, να δώσει αυτόγραφο στο εξώφυλλο.

Μετά από λίγα λεπτά επικρατεί ηρεμία και, αρπάζοντας τη στιγμή, ζητώ συγγνώμη για τη διακοπή και ζητώ την υπογραφή του Μπεκενμπάουερ.«Φυσικά», γνέφει καταφατικά, παίρνοντας ευγενικά το στυλό και το περιοδικό που προσφέρθηκε.Ενώ υπογράφει, τον ρωτάω τι γνώμη είχε για τον αγώνα.Σταματάει και μετά τσιμπάει τον αέρα με το δεξί του χέρι για να μεταφέρει το λεπτό περιθώριο της νίκης της Γιουνάιτεντ.

Εκείνη την εποχή, η χειρονομία έμοιαζε απλώς ένα θαυμάσια συνοπτικό κομμάτι της σχολιασμού.Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι ο Μπεκενμπάουερ είχε περάσει μεγάλο μέρος της καριέρας του ζώντας σε αυτά τα περιθώρια.

Η σημαία ενός γραμμικού γραμμής είχε βοηθήσει να διαψεύσει τις ελπίδες του να κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Γουέμπλεϊ το 1966. Τέσσερα χρόνια αργότερα, παρόλο που παρέμεινε στον αγωνιστικό χώρο με το εξαρθρωμένο χέρι του σε μια σφεντόνα, η Δυτική Γερμανία έχασε ακόμα τον μεγαλύτερο ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου από όλους -χρόνος, με το μονό γκολ στα επτά, στην Ιταλία.

Δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί σήμερα, αλλά η περίφημη λήψη του με το χέρι του δεμένο στο στήθος –είχε σπάσει την κλείδα του– είναι εμβληματική απόδειξη ότι με τον Μπεκενμπάουερ υπήρχαν κότσια πίσω από την κομψότητα.

Ακόμη και το 1974, τη χρονιά που κέρδισε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο και το Παγκόσμιο Κύπελλο, οι επιτυχίες του Μπεκενμπάουερ δεν ήταν καθόλου ρουτίνα.Κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης, η Μπάγερν βρισκόταν ένα λεπτό πριν από την ήττα πριν ο Γκέοργκ Σβάρζενμπεκ ισοφαρίσει – δημιουργώντας έναν επαναληπτικό που οι Ροτέν κέρδισαν με 4-0.

Στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η ομάδα του Μπεκενμπάουερ ήταν ελάχιστα στο παιχνίδι για 20 λεπτά, καθώς το πέναλτι του Γιόχαν Νέσκενς έδωσε προβάδισμα στον λαμπρό Oranje.Λίγη περισσότερη κλινική εστίαση από τους Ολλανδούς θα μπορούσε να είχε σφραγίσει το αποτέλεσμα πριν ο Paul Breitner ισοφαρίσει από το σημείο στο 25ο λεπτό.Ακόμη και ως προπονητής, ο θρίαμβος του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 οφείλει πολλά στην ανικανότητα της Αγγλίας από τη θέση του στο Τορίνο.

Οι αντιξοότητες της μοίρας έχουν ανισορροπήσει ή πίκρανε πολλούς ποδοσφαιριστές, ωστόσο μπροστά στους δίδυμους απατεώνες του θριάμβου και της καταστροφής του Κίπλινγκ, η κομψή ηρεμία του Μπεκενμπάουερ παραμένει αξιοσημείωτη.Ακόμη και ο Μπράιαν Κλαφ συγκινήθηκε όταν είπε για αυτόν: «Είδα κάποτε τον Φραντς Μπεκενμπάουερ να μπαίνει σε ένα εστιατόριο και το έκανε με τον ίδιο τρόπο που έπαιζε ποδόσφαιρο: με τάξη και εξουσία».

Ένας τρόπος εξέτασης της ιστορίας του ποδοσφαίρου είναι ένας συνεχής, άλυτος αγώνας για εξουσία και επιρροή μεταξύ παικτών και προπονητών.Από τη δεκαετία του 1930, οι προπονητές είχαν πάντα το πάνω χέρι, αλλά ο Μπεκενμπάουερ είναι ένας από τους λίγους ποδοσφαιριστές που έχουν αλλάξει πραγματικά τον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι.

Παρόλο που ποτέ δεν απολάμβανε τη ζωή στο σκάφος – συμφωνώντας να προπονήσει τη Δυτική Γερμανία, τη Μασσαλία και την Μπάγερν, εν μέρει επειδή ένιωθε υποχρεωμένος να βοηθήσει τα ιδρύματα που τον ενδιέφερε – αποδείχθηκε πολύ γρήγορα έξυπνος προπονητής στο γήπεδο.

Το 1967, η Μπάγερν κέρδισε το πρώτο της ευρωπαϊκό τρόπαιο, το Κύπελλο Κυπελλούχων.Οι Roten σίγουρα προχωρούσαν – όταν ιδρύθηκε η Bundesliga το 1963, ήταν πολύ ασήμαντοι για να προσκληθούν να συμμετάσχουν – αλλά ο Beckenbauer μπορούσε να δει ότι χρειαζόταν μια αλλαγή σταδίου.Υπό τον οραματιστή προπονητή της Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι, η Μπάγερν ήταν λίγο υπερβολικά καβαλάρης.Αν επρόκειτο να κερδίσουν την Μπουντεσλίγκα –και να έχουν μια ευκαιρία στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο– έπρεπε να γίνουν πιο αποτελεσματικοί.

Αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί υπό τον Γιουγκοσλάβο, ο οποίος έφυγε από τον σύλλογο ένα χρόνο αργότερα.Μεταξύ 1974 και 1976, η Μπάγερν έγινε η τρίτη ομάδα που κατέκτησε τρία διαδοχικά ευρωπαϊκά κύπελλα.Αν και το τρεμπλ του Roten επιτεύχθηκε υπό τη διαχείριση των Dettmar Cramer και Udo Lattek, θα μπορούσατε να υποστηρίξετε ότι ο Beckenbauer, σκηνοθετώντας το παιχνίδι ως ο σάρωθρος, ήταν ο πραγματικός αρχιτέκτονας εκείνης της χρυσής εποχής.

Τόσο επιδραστικός ήταν ο Μπεκενμπάουερ ως λίμπερο, που το γερμανικό ποδόσφαιρο παρέμεινε τακτικά υπό τον θρύλο του πολύ καιρό αφότου κρέμασε τα παπούτσια του το 1983. Ακόμη και το 1996, όταν η Γερμανία έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ο παίκτης με τη μεγαλύτερη επιρροή ήταν ο σάρωθρος Matthias Sammer.Μόλις ανέλαβε ο Rudi Voller, μετά από ένα καταστροφικό Euro 2000, η ​​Mannschaft διέπραξε τελικά τακτική αίρεση –με γερμανικούς όρους– και εγκατέλειψε το σάρωθρο.

Ως νεαρός παίκτης, ο Μπεκενμπάουερ ήταν ένας απαιτητικός λάτρης του Giacinto Facchetti, αναμφισβήτητα ο καλύτερος επιθετικός μπακ στον κόσμο τη δεκαετία του 1960.Όπως σημείωσε ο Brian Glanville στο δικό τουΚηδεμόναςμοιρολόγι για το ιταλικό είδωλο, «Βλέποντας τις θεαματικές εισβολές του Facchetti από τον αριστερό μπακ, τις βροντερές βολές του με το δεξί, ο Μπεκενμπάουερ αναρωτήθηκε γιατί, ως λίμπερο και σάρωθρος, δεν έπρεπε να επιτεθεί από έναν πιο κεντρικό ρόλο.Το έκανε και το συνολικό ποδόσφαιρο γεννήθηκε στη Μπάγερν Μονάχου».

Το τελευταίο σημείο του Glanville είναι αμφιλεγόμενο.Ο Μπεκενμπάουερ δεν έκανε ποτέ τόσο μεγαλειώδεις αξιώσεις για λογαριασμό του.Ωστόσο, ως κάποιος που είχε σκεφτεί πολύ για το παιχνίδι, είχε τη δική του ενδιαφέρουσα άποψη για το συνολικό ποδόσφαιρο, λέγοντας κάποτε: «Οφείλονταν περισσότερο στο στοιχείο της έκπληξης παρά σε οποιαδήποτε μαγική συνταγή.Οι Ολλανδοί το ξέφυγαν για τόσο καιρό γιατί η αντιπολίτευση δεν μπορούσε ποτέ να βρει ποια τακτική αντιμετώπιζε.Δεν υπήρχαν καθόλου τακτικές, απλά λαμπροί παίκτες με την μπάλα».

Με άλλα λόγια, στο επαναλαμβανόμενο επιχείρημα για την αντίστοιχη επιρροή των προπονητών και των παικτών στην εξέλιξη του παιχνιδιού, ο Μπεκενμπάουερ είναι πεπεισμένος ότι, παρά τα όσα θα μπορούσε να προτείνει η σχολή ιστορίας των χίπστερ του ποδοσφαίρου, το συνολικό ποδόσφαιρο χρωστούσε πολύ περισσότερα στον Γιόχαν Κρόιφ παρά στον Ρίνους. Μίχελς.

Ο Osvaldo Ardiles είπε ότι ο μεγαλύτερος εν ζωή ποδοσφαιριστής της Γερμανίας ήταν ένας ηγέτης που έπαιζε εξαιρετικό ποδόσφαιρο.Οι μέρες δόξας του Μπεκενμπάουερ είναι μια μεθυστική υπενθύμιση μιας εποχής όπου οι προπονητές δεν ήταν όλοι δικτατορικοί μικροδιαχειριστές και οι παίκτες μπορούσαν να είναι και ηγέτες.

Όχι ότι το στυλ του έπεισε τους πάντες.Σε δύο θητείες στο New York Cosmos, το παιχνίδι του ήταν πολύ εγκεφαλικό για ένα από τα στελέχη που παραπονέθηκε σε ένα τσιράκι: «Πες στον Kraut να πάρει τον κώλο του μπροστά – δεν πληρώνουμε ένα εκατομμύριο για έναν τύπο να τριγυρνάει στην άμυνα .»

Τέλος, θα προτείνουμε προϊόντα που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο από την εταιρεία μας.