چگونه بکن باوئر به مغز، جرات و بینش بایرن مونیخ تبدیل شد

پنج شنبه 22 می 2008، در ساعات کوچک صبح، در محوطه VIP در استادیوم لوژنیکی مسکو، اندکی پس از پیروزی منچستریونایتد در لیگ قهرمانان اروپا در ضربات پنالتی.من با آخرین نسخه ازقهرمانانمجله‌ای در دستم، تلاش می‌کنم جرات پیدا کنم و از فرانتس بکن‌باوئر، که عمیقاً در حال گفتگو پشت میز نزدیک است، بخواهم که روی جلد را امضا کند.

بعد از دقایقی آرامشی به وجود می‌آید و با استفاده از فرصت، بابت وقفه عذرخواهی می‌کنم و درخواست امضای بکن‌باوئر می‌کنم."البته" او سر تکان می دهد و با مهربانی قلم و مجله پیشنهادی را می گیرد.در حالی که او قرارداد می بندد، از او می پرسم نظرش در مورد این مسابقه چیست.مکث می کند، سپس با دست راستش هوا را می فشارد تا حاشیه باریک پیروزی یونایتد را منتقل کند.

در آن زمان، این ژست فقط یک نکته حیرت‌انگیز مختصر به نظر می‌رسید.بعداً متوجه شدم که بکن باوئر بیشتر دوران حرفه ای خود را در این حاشیه ها گذرانده است.

پرچم یک خط‌نما امید او را برای قهرمانی در جام جهانی ومبلی در سال 1966 از بین برد. چهار سال بعد، حتی با وجود اینکه او با دست دررفته‌اش در یک بند در زمین ماند، آلمان غربی همچنان بزرگترین نیمه نهایی جام جهانی را از دست داد. زمان، با گل عجیب و غریب در هفت، به ایتالیا.

امروز هرگز نمی توانست اتفاق بیفتد، اما شلیک معروف او در حالی که بازویش روی سینه اش بسته شده بود - او استخوان ترقوه اش را شکسته بود - نشان می دهد که بکن باوئر در پشت این ظرافت جرات داشت.

حتی در سال 1974، سالی که او قهرمان جام ملت‌های اروپا و جام جهانی شد، موفقیت‌های بکن‌باوئر تقریباً معمولی نبود.مقابل اتلتیکو مادرید، بایرن یک دقیقه با شکست فاصله داشت تا اینکه گئورگ شوارتزنبک بازی را به تساوی کشاند - یک بازی تکراری که روتن ها 4-0 پیروز شدند.

در فینال جام جهانی، شاگردان بکن باوئر به سختی 20 دقیقه در بازی بودند زیرا پنالتی یوهان نیسکنز باعث برتری اورانیه درخشان شد.کمی تمرکز بالینی بیشتر هلندی ها می توانست نتیجه را قطعی کند قبل از اینکه پل برایتنر در دقیقه 25 بازی را به تساوی بکشاند.حتی به عنوان یک مربی، قهرمانی او در جام جهانی 1990 تا حد زیادی مدیون ناتوانی انگلیس در تورین بود.

فراز و نشیب های سرنوشت بسیاری از فوتبالیست ها را نامتعادل یا تلخ کرده است، با این حال در مواجهه با فریبکاران دوقلوی کیپلینگ در پیروزی و فاجعه، آرامش زیبای بکن باوئر قابل توجه است.حتی برایان کلاف هم متاثر شد و درباره او گفت: "یک بار دیدم فرانتس بکن باوئر وارد یک رستوران شد و او این کار را به همان شیوه ای که فوتبال بازی می کرد انجام داد: با کلاس و اقتدار."

یکی از راه‌های نگاه به تاریخ فوتبال، مبارزه مستمر و غیرقابل حل برای اقتدار و نفوذ بین بازیکنان و مربیان است.از دهه 1930، مربیان همیشه دست بالا را داشتند، اما بکن باوئر یکی از بازیکنان انگشت شماری است که واقعاً نحوه بازی را تغییر داده است.

اگرچه او هرگز واقعاً از زندگی در کالج لذت نمی برد - موافقت با سرمربیگری آلمان غربی، مارسی و بایرن تا حدی به این دلیل که احساس می کرد مجبور به کمک به مؤسساتی است که به آنها اهمیت می دهد - او خیلی سریع خود را یک مربی زیرک در زمین نشان داد.

در سال 1967، بایرن اولین جام اروپایی خود، جام برندگان جام را به دست آورد.روتن ها قطعاً در حال پیشرفت بودند – زمانی که بوندسلیگا در سال 1963 تشکیل شد، آن ها برای دعوت به پیوستن آنقدر بی اهمیت بودند – اما بکن باوئر می دید که نیاز به یک تغییر گام است.بایرن تحت هدایت زلاتکو کایکوفسکی، مربی رویایی خود، کمی بیش از حد قوی بود.اگر آنها می‌خواستند بوندسلیگا را ببرند - و در جام ملت‌های اروپا شانسی داشته باشند - باید کارآمدتر می‌شدند.

در زمان یوگسلاوی که یک سال بعد باشگاه را ترک کرد، این اتفاق نمی افتاد.بین سال‌های 1974 تا 1976، بایرن سومین تیمی شد که سه جام متوالی اروپا را به دست آورد.اگرچه سه‌گانه روتن تحت مدیریت دتمار کرامر و اودو لاتک به دست آمد، اما می‌توانید این موضوع را مطرح کنید که بکن‌باوئر، کارگردانی بازی در نقش رفتگر، معمار واقعی آن دوران طلایی بود.

بکن باوئر به‌عنوان یک لیبرو آنقدر تأثیرگذار بود که فوتبال آلمان مدت‌ها پس از آویختن کفش‌هایش در سال 1983، از نظر تاکتیکی در تسخیر اسطوره‌اش باقی ماند. حتی در سال 1996، زمانی که آلمان قهرمان اروپا شد، تأثیرگذارترین بازیکن آنها ماتیاس سامر رفتگر بود.تا زمانی که رودی وولر، پس از یک یورو 2000 فاجعه بار، مانشافت در نهایت مرتکب بدعت تاکتیکی شد - به عبارت آلمانی - و رفتگر را رها کرد.

به عنوان یک بازیکن جوان، بکن باوئر از علاقه مندان به جاچینتو فاکتی بود، که مسلماً بهترین مدافع کناری تهاجمی جهان در دهه 1960 بود.همانطور که برایان گلنویل در کتاب خود اشاره کردنگهبانبکن باوئر با تماشای هجوم های تماشایی فاچتی از دفاع چپ، شوت های رعد و برق پای راست او، از خود پرسید که چرا او به عنوان یک لیبرو و یک سوییپر، نباید از نقشی مرکزی حمله کند.او این کار را کرد و کل فوتبال در بایرن مونیخ متولد شد.

آخرین نکته گلنویل بحث برانگیز است.بکن باوئر هرگز از طرف خود چنین ادعاهای بزرگی نداشته است.با این حال، به‌عنوان کسی که خیلی درباره بازی فکر می‌کرد، او برداشت جذاب خودش را از کل فوتبال داشت، و یک بار گفت: «این بیشتر مدیون عنصر غافلگیری بود تا هر فرمول جادویی.هلندی‌ها برای مدت طولانی از آن دوری کردند، زیرا مخالفان هرگز نمی‌توانستند تاکتیک‌هایی را که با آن روبرو هستند، تعیین کنند.هیچ تاکتیکی وجود نداشت، فقط بازیکنان درخشانی که توپ را در اختیار داشتند.»

به عبارت دیگر، در بحث مکرر بر سر تأثیر مربیان و بازیکنان در پیشرفت بازی، بکن باوئر متقاعد شده است که علیرغم آنچه مکتب هیپسترهای تاریخ فوتبال ممکن است نشان دهد، فوتبال کل خیلی بیشتر از رینوس مدیون یوهان کرایف است. میشلز

اوسوالدو آردیلس گفت که بزرگترین فوتبالیست زنده آلمان رهبری بود که فوتبالی عالی بازی می کرد.دوران شکوه بکن باوئر یادآور دورانی است که مربیان همه مدیران خرد دیکتاتوری نبودند و بازیکنان نیز می توانستند رهبر باشند.

نه اینکه سبک او همه را متقاعد کند.در دو دوره در نیویورک کاسموس، بازی او برای یکی از مدیران که به یکی از مینیون‌ها شکایت کرد، بسیار هیجان‌انگیز بود: «به کرات بگو که الاغش را جلو بیاورد - ما یک میلیون پول نمی‌دهیم که یک مرد در دفاع بچرخد. "

در نهایت، ما محصولات مرتبط با فوتبال را از شرکت خود توصیه می کنیم.